Incontinence words and terminology.
Bedplassen
Bedplassen of enuresis nocturna is plassen tijdens de slaap, na de leeftijd waarop kan worden verwacht dat het 's nachts droog wordt gehouden. Nocturia is de aandrang om 's nachts vaak op te staan om te plassen.
Behandelingen van incontinentie
Er bestaan vele soorten aanbevolen behandelingen en methoden voor urine-incontinentie. Een van de methoden bestaat uit het treffen van maatregelen binnen uw levensstijl, zoals de blaas te trainen of bekkenbodemoefeningen uit te voeren, die ervoor zorgen dat uw kernspieren sterker worden. Het veranderen van de vochtinname of gewichtsverlies kan ook vaak helpen.
Bekkenbodemoefeningen
De bekkenbodemoefening bestaat uit het samentrekken en ontspannen van de bekkenbodemspieren om de ondersteuning van de blaas en de sluitingsdruk van de urinebuis te verbeteren. De bekkenbodem versterken is het beste wat u kunt doen om het risico op elk soort incontinentie te verlagen. De bekkenbodemoefeningen staan ook wel bekend als Kegeloefeningen.
Bekkenbodemspieren
De bekkenbodemspieren (of bekkenspieren) zijn een groep spieren onderin de buikholte. Ze bevinden zich tussen het schaambeen (aan de voorkant) en de onderkant van de ruggengraat (aan de achterkant). Ze bieden ook ondersteuning aan de blaas en darmen. Het verzwakken van deze spieren kan leiden tot urine-incontinentie en tot ontlastingsincontinentie indien de sluitspier van het rectum is aangetast.
Blaasdagboek
Ook bekend als vochtinname- en blaasdagboek. De hoeveelheid vochtinname is rechtstreeks van invloed op de geproduceerde hoeveelheid urine. Door 3 dagen lang bij te houden hoe vaak u gaat plassen, hoeveel u hebt gedronken, wat voor drankjes u hebt gedronken en wanneer, kunt u samen met medische deskundigen de mate en het type van incontinentie en de benodigde behandeling vaststellen. Bijvoorbeeld, als de persoon zijn of haar blaas vaker dan 8 keer in 24 uur tijd moet legen, zou dit kunnen wijzen op aandrangincontinentie of iets anders dat volledig gediagnosticeerd en behandeld moet worden.
Constipatie
Constipatie wordt veelal gedefinieerd als moeite, vertraging of pijn hebben bij het ontlasten, en de ontlasting hoeft hierbij niet hard te zijn. Het is vrij gebruikelijk in de kindertijd.
Continentiezorg
Continentiezorg draait erom een persoon te helpen controle te krijgen over diens blaas en stoelgang. Dit betekent het vaststellen van de oorzaken van incontinentie (of dit nu van tijdelijke of chronische aard is). Hiertoe behoort nadenken over de omgevingsfactoren en de benodigde hulp, en eventuele onderliggende aandoeningen ontdekken die de oorzaak van de incontinentie zouden kunnen zijn. Om doelen te kunnen vaststellen en de zorg voor verbetering te kunnen plannen. Continentiezorg bevordert continentie en heeft als doel om verdere incontinentie te voorkomen door geïndividualiseerde zorg, toiletbezoeken en soms incontinentieproducten.
Dermatologisch getest
Het testproces om er zeker van te zijn dat producten onder levensechte omstandigheden vriendelijk zijn voor de huid.
Enuresis
Enuresis is het ongewenste verlies van urine. Als de incontinentie 's nachts plaatsvindt wanneer de persoon slaapt, wordt dit enuresis nocturna genoemd.
Functionele incontinentie
Dit is het onvermogen om het toilet op tijd te bereiken vanwege moeilijkheden die veroorzaakt zijn door lichamelijke of geestelijke aandoeningen of omgevingsbarrières. Dit kan gaan om fysieke aandoeningen die verbonden zijn aan ouderdom, of een lichamelijke beperking zoals het niet in staat zijn om kleding snel genoeg te verwijderen of om snel genoeg van een rolstoel over te stappen op het toilet. Omgevingsbarrières die het bereiken van het toilet in de weg staan, zijn bijvoorbeeld een te lange afstand tot het toilet of verwarde mensen die niet weten hoe ze bij het toilet moeten komen.
Gemengde incontinentie
Dit gaat vrij letterlijk om gemengde symptomen. Doorgaans is het een combinatie van stressincontinentie en aandrangincontinentie. Aandrang maakt dat de blaas zich samentrekt, maar de bekkenbodemspieren zijn niet sterk genoeg om te voorkomen dat de blaas wordt geleegd. Bij vrouwen komt dit vaak tegelijkertijd voor. Als u beide vormen hebt, is er doorgaans een die voor meer problemen zorgt dan de ander, dus u kunt zich het beste eerst op het meest voorkomende symptoom richten.
Gevoelige blaas
Wordt vaak gebruikt om een licht zwakke blaas of, meer juist, urineverlies aan te geven.
Hertrainen van de blaas
Het hertrainen van de blaas is een gedragstechniek om de capaciteit van de blaas te vergroten en de frequentie van het naar de wc gaan te verminderen. Na verloop van tijd wordt de blaas minder snel geïrriteerd en kan hij met grotere hoeveelheden urine omgaan. Een blaasdagboek (ook bekend als een vochtinname- en blaasdagboek) is de eerste stap bij het beoordelen van aandrangincontinentie en het opstellen van een plan voor het hertrainen van de blaas.
Incontinentie
Incontinentie, of incontinent zijn, kan verwijzen naar zowel urine-incontinentie als ontlastingsincontinentie.
Menopauzen
De periode waarin menstruele activiteit definitief wordt stopgezet.
Mictie
Het urineren (ontdoen van urine of het laten lopen van urine).
Neurogene blaas
Verschillende spieren en zenuwen werken samen om urinecontinentie en effectieve controle over het legen van de blaas mogelijk te maken. Beschadiging aan de hersenen, het ruggenmerg of de zenuwen kan invloed hebben op de manier waarop de hersenen en de blaas communiceren. Dit resulteert in onvermogen om de blaas te beheersen of om deze in zijn geheel te legen.
Nocturie
Wanneer u 's nachts een of meerdere keren wakker wordt om te urineren.
Overactieve blaas
Een overactieve blaas is een beschrijvende naam voor een reeks problemen die te maken hebben met aandrang. Het betekent niet dat u incontinent bent, alleen dat u vaak naar de wc moet. Een overactieve blaas betekent doorgaans dat u overdag en vaak ook 's nachts met grote regelmaat naar het toilet moet. Het is normaal om de blaas 4 tot 8 keer per dag te legen.
Overactieve blaas (OAB)
Overactieve blaas (OAB) is een bekende beschrijvende naam voor een reeks problemen die te maken hebben met aandrang. Het betekent niet dat u incontinent bent, alleen dat u vaak naar de wc moet. Een overactieve blaas betekent doorgaans dat u overdag en vaak ook 's nachts met grote regelmaat naar het toilet moet. Het is normaal om de blaas 4 tot 8 keer per dag te legen. Een overactieve blaas komt het vaakst voor bij oudere mensen en bij vrouwen.
Overloopincontinentie
Overloopincontinentie treedt op wanneer de blaas niet volledig geleegd kan worden en dan vol raakt met overgebleven urine. Verstopping van de urinebuis en/of uitrekking van de blaasspier, waardoor de blaas overvol raakt, kunnen zorgen dat de blaas zich te veel uitzet en dat er dan ongewenst urineverlies optreedt. Prostaatvergroting bij mannen is de meest voorkomende oorzaak van overloopincontinentie. Maar er kunnen ook andere redenen zijn, zoals zenuwbeschadiging.
Postmictie nadruppelen (PMD)
Postmictie nadruppelen (PMD) is de term die wordt gebruikt wanneer iemand last heeft van ongewenst urineverlies direct na het urineren. Bij mannen gebeurt dit meestal nadat ze het toilet verlaten en bij vrouwen nadat ze opstaan van het toilet. Dit komt vaak voor samen met een vergrote prostaat of verzwakte bekkenbodemspieren.
Residu
Urine die nog in de blaas zit na het urineren.
Stressincontinentie
Stressincontinentie beschrijft de klacht van ongewenst urineverlies (zwakke blaas) na fysieke inspanning. Deze inspanning kan onder andere lichamelijke inspanning zijn of bijvoorbeeld hoesten, niezen of lachen. Stressincontinentie betreft normaal gesproken kleine hoeveelheden urine, maar dit is afhankelijk van de mate waarin de blaas gevuld is wanneer er druk op de buik wordt uitgeoefend. Stressincontinentie is over het algemeen gerelateerd aan een verzwakking van de bekkenbodemspieren en kan een gevolg zijn van fysieke veranderingen tijdens de zwangerschap, de bevalling en de menopauze. Urine-stressincontinentie bij vrouwen wordt ook wel stress-urine-incontinentie of stressincontinentie genoemd.
Urineretentie
Urineretentie wordt veroorzaakt door moeite met het legen van de blaas, en betekent dat er nog urine in de blaas zit na het urineren. Dit kan bijvoorbeeld worden veroorzaakt door een vergrote prostaat. Symptomen van moeite met het legen van de blaas zijn bijvoorbeeld een zwakke urinestraal, zoals onderbroken vloeiing, persen en een vertraging tussen het aanzetten van urineren en het moment waarop de stroom daadwerkelijk op gang komt. Omdat de blaas gevuld blijft, kan dit leiden tot overloopincontinentie.
Zwakke blaas
Een zwakke blaas betekent dat het moeilijk is om controle te houden over de blaas, wat leidt tot ongewenst urineverlies. Er zijn veel verschillende redenen voor een zwakke blaas bij vrouwen en bij mannen. De correcte medische term voor zwakke blaas is urine-incontinentie:.