Andrea over leven met incontinentie
“Ik was bang dat iemand het zou zien”
Het verhaal van Andrea
"Lang geleden begon ik voor het eerst urine te verliezen tijdens lichamelijke inspanning. Naarmate de jaren verstreken, verloor ik steeds meer urine. Toen ben ik beschermend ondergoed gaan dragen. Niemand die het zag!"
Stressincontinentie tijdens het werk
Als verkoopmedewerker in een kledingzaak sta ik de hele dag op mijn benen en ben ik continu met klanten in de weer. Toen ik pas net in de winkel werkte, begon ik voor het eerst urine te verliezen tijdens lichamelijke inspanning. Als ik bijvoorbeeld iets zwaars moest optillen in het magazijn, konden er een paar druppels urine in mijn ondergoed belanden. Ik was bang dat mijn collega's, of misschien zelfs klanten, iets zouden opmerken.
Advies van een vriendin
Na enige aarzeling vertelde ik het aan mijn beste vriendin, Gabi. Zij raadde een speciaal verband voor ongewenst urineverlies aan. Dit was geweldig en het verliep jarenlang perfect. Maar na een tijdje werd mijn probleem erger en bood het verband niet langer voldoende bescherming.
Toen ik over het nieuwe beschermende ondergoed van TENA hoorde, was ik erg sceptisch. Een inlegkruisje of verband in mijn ondergoed was niet zo erg, maar mijn eigen ondergoed vaarwel zeggen en beschermend ondergoed gaan dragen? Ik kon het me gewoon niet indenken. Maar uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het van mijn twijfels, en bestelde ik een gratis proefpakket. Ik wilde het in ieder geval eens uitproberen.
Discreet beschermend ondergoed van TENA
Toen het pakketje arriveerde verwachtte ik dik, ouderwets ondergoed dat zichtbaar zou zijn onder mijn kleding. Maar het was juist het tegenovergestelde: de broekjes van TENA sluiten nauw aan op mijn lichaam en hebben een mooi ontwerp. Niemand kan zien dat ik een incontinentieproduct onder mijn spijkerbroek draag en de broekjes absorberen veel beter dan het verband. Dit gevoel van zekerheid is precies waar ik naar op zoek was. Nu draag ik elke dag beschermend ondergoed van TENA en ik merk het niet eens meer.”
